French term (edited): avoué

L'avoué" est un officier ministériel qui, sauf dans certaines matières pour lesquelles son ministère n'a pas été rendu obligatoire, dispose du privilège de postulation (faire tous les actes de proc;edure) pour engager des procédure et pour conclure (faire connaître les prétentions de son client) devant une Cour d'Appel.
En règle g;en;erale, l'avocat transmet le dossier d'appel à l'avoué.
http://www.dictionnaire-juridique.com/definition/avoue.php
http://www.chambre-nationale.avoues.fr/
Δεν υπάρχει αντίστοιχος όρος στην ελληνική νομοθεσία. Είναι κάτι ανάλογο με το " δικολάβο" υπό τη (θετική) έννοια του πρακτικού δικηγόρου που αναλαμβάνει τη διεκπεραίωση όλων των διαδικασιών ως την ακρόαση.
Στο λεξικό του Π. Μάλιακα προτείνονται οι ακόλουθες αποδόσεις:
Δικολάβος (εφετείου, μόνο στη Γαλλία)
πρακτικός δικηγόρος
δικαστικός εκπρόσωπος
Στο ΙΑΤΕ αποδίδεται ως : δικηγόρος (avoué), avoué, δικηγόρος

Δες και το αντίστοιχο λήμμα στο λεξικό του Ηπίτη:
http://tinyurl.com/5uzd2q

Επίσης υπάρχει και η δυνατότητα απόδοσης ως δικαγωγός
Έτος Γ΄ φ. 120, 13 Ιουλίου 1840 (σ. 2127-2134)
Νομολογία αλλοδαπών δικαστηρίων (Εμπορικά. Εμποροδικείον-αρμοδιότης-εμπορικοί υπάλληλοι (commis), δικαγωγός (avoué)-δαπάναι-αποδοκίμασις, διατροφή-τέκνα-αλληλέγγυον)
http://www.geocities.com/ekeied/Nomike.html